Sweatlodge

De afgelopen dagen waren intens, om het maar even zo te noemen. Donderdag hebben we de drie weken oude ‘cornish hens’ (een soort kleine kippen) geslacht en klaargemaakt voor de verkoop. Dat was best heftig in het begin, grote tent opgezet op het terrein, alles strikt schoon gemaakt en het moest perfect volgens de regeltjes. Toen alles klaarstond kwamen de kippen per 3 de tent in. Adam (de farmer) maakte ze af en wij moesten de veren eraf halen en de ingewanden (dat was mijn taak) en alles wat erbij komt kijken. In het begin was het best heftig, nog nooit zoiets gedaan of gezien. Maar je word je wel een stuk bewuster van van wat er op je bord ligt. Diezelfde avond lag er namelijk al een op ons bord, en oh oh, hij was me een partijtje lekker.

Gister (zaterdag) was de eerste markt van het seizoen. wekker op 5u, snel wat eten en naar de stad. marktkraam opgezet en waren wat aan de vroege kant dus ik had de tijd om een beetje rond te kijken op ‘market square’. Allerlei boeren, bakkers, ijskramen, glasblazers en craftsman waren hun kraampjes aan het opzetten. Het was raar om te beseffen dat deze mensen op deze manier hun geld verdienen. Deze markt, die eens per week word gehouden, is hun grootste inkomen. Gelukkig hoefden we aan het einde van de dag bijna niks mee terug te nemen, bijna alles was verkocht, het was een geslaagde marktdag.

Maar misschien wel het aller vreemdste wat ik hier tot nu heb gedaan was op de avond na de markt. We gingen naar een ‘sweatlodge’. Had er nog nooit van gehoord maar ik heb me laten vertellen dat het een soort native american ritueel is. Nouja en hoe vaak krijg je de kans om dat bij te mogen wonen, dus we gingen erheen. bij zonsondergang zaten we met 11 mensen in een kring rond een kampvuur waar allemaal stenen in lagen, op een paar meter afstand naast ons stond een soort kleine koepel van hout waar je net in kon staan. er waren allemaal dekens overheen gelegd zodat het pikzwart was binnenin. Na een korte uitleg gingen we met z’n alle in een cirkel in de tent zitten. In het midden moesten we ruimte overlaten want daar werden de stenen die in het vuur lagen neergelegd. Er zijn vier rondes, elke ronde worden er 7 rood gloeiende stenen zo groot al 2 vuisten naar binnen gedragen. En af en toe werd er water overheen gegooid voor de stoom. Het was een soort ceremonie die eens per maand bij volle maan gedaan werd, dus er werden native american songs gezongen. Iedereen kreeg de kans om iets of iemand te bedanken voor wat dan ook, om te bidden voor iemand, je kon zeggen wat je wilt en waarneer je maar wilt. Tijdens de vierde ronde werden er 2 (een soort van) vredespijpen doorgegeven waar een of ander speciaal tabak in zou zitten. Ookal ben ik niet zo van de religie en de ceremonies, dit was toch wel heel speciaal, en ik had niet gedacht dat ik het alle vier de rondes vol zou houden (in totaal 3 uur!) maar het is gelukt en ik ben erg blij dat ik het toch gedaan heb!